Στα ποτιστηρια αρέσει να καταβρέχουν λουλούδια.

Αν είναι δυνατόν!!!

Με μεγάλη μου λύπη και δυσφορία, πληροφορήθηκα σήμερα το πρωί από τον/την http://argos.wordpress.com/
τη χρήση αντικειμένων κατάβρεξης ως εργαλεία τεχνικών βασανισμού στην ανακριτική διαδικασία.


Ο πίνακας που απεικονίζει ένα ποτιστήρι να συμμετέχει σε βασανισμό, ανθρώπου από άνθρωπο και ποτιστήρι, ενέτεινε την δυσφορία μου. Το άρθρο όμως ήταν αυτό που με εξόργισε περισσότερο. Ο πρόεδρος Α-μερικής αντιτίθεται ασκώντας βέτο σε νομοσχέδιο που προσπαθεί να σταματήσει τη δυνατότητα της αντίστοιχης μ-υστικής υπηρεσίας να χρησιμοποιεί ανακριτικές τεχνικές τέτοιου είδους.

1)Το σώμα είναι η επιφάνεια πάνω στην οποία αρθρώνονται μηνύματα εξουσίας με τον πιο σαφή τρόπο.
2)Η πειθαρχεία του σώματος είναι ο κύριος τρόπος μέσα από τον οποίο ασκείται ο κοινωνικός έλεγχος.
Αυτά τα ωραία μας τα χε εκμυστηρευτεί, σε μια στιγμή αδυναμίας, ο κάλος κύριος Foucault. Μετα από κείνο το βράδυ κραιπάλης και αποκαλύψεων, πήρε υποχρεωτική δεκαήμερη άδεια για να ξεκουραστεί

Ένα έχω να πω, να χέσω την πρόοδό μας. Και εξηγούμε:

Οι τεχνικές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες, με την έννοια πολιτισμός. Είναι αυτές που αποδεικνύουν την ύπαρξή του. Κοινώς δεν υπάρχει πολιτισμός χωρίς την ανάπτυξη τεχνικών. Στον "ιλαρό" ανθρώπινο πολιτισμό οι τεχνικές βασανισμού έχουν μακρά ιστορία και παράδοση. Στις μεσαιωνικές κοινωνίες οι άνθρωποι απολάμβαναν τη χρήση των βασανιστηρίων στη διάρκεια του πολέμου, στις δημόσιες εκτελέσεις και στις λαϊκές γιορτές. Μια σύντομη βόλτα στην ιστορία της χρήσης του νερού ως βασανιστήριο, μπορεί να μας πείσει.


Σήμερα αυτού του είδους η βία, στην "πολιτισμένη" δύση, υπόκειται σε αυστηρούς κανόνες. Έχει μετατοπιστεί "το δικαίωμα" του ποιος μπορεί να βασανίζει και ποιους. Τα βασανιστήρια πλέον γίνονται σε κλειστούς χώρους, μακριά από τα βλέμματα της κοινωνίας. Στήνεται ένα ολόκληρο οικοδόμημα σκέψης πάνω στο οποίο στηρίζονται για να δικαιολογήσουν την άσκηση βίας, ακόμη και με τη χρήση ενός αθώου ποτιστηριού. Βασανίζουμε τους "πιο επικίνδυνους ανθρώπους στον κόσμο", "τους τρρρ-ομο-κράτες", "αυτούς που πρέπει να εξαφανιστούν γιατί απειλούν την καραμελοποιημένη λέξη "ασφάλεια" της κοινωνίας.

Πάνω σε αυτή τη συλλογιστική, μπορεί να γίνει αποδεκτός ένας βασανισμός από τον σύγχρονο κόσμο. Είναι αυτή η βλακώδης συλλογιστική, που λέει ότι είμαστε καλοί με τους "καλούς", και κακοί με τους "κακούς". Οτι υπάρχουν οι κακοί και οι καλοί, οι παράνομοι και οι νομοταγής-νόμιμοι, οι επικίνδυνοι και οι μη, οι Α και οι όχι Α. Πως και ποιος τα ορίζει όλα αυτά, είναι ένα θέμα.

Πρόκειται για μια υποκριτική στάση. Τα βασανιστήρια συνεχίζουν να υπάρχουν στον δυτικό κόσμο, κρυμμένα σε ειδικούς κλειστούς χώρους, στηριζόμενα με συλλογιστικές που μπορεί να καταπιεί η εκάστοτε κοινωνία.



Ως ποτιστήρι και όχι μόνο, αντιτίθεμαι σε πρακτικές τέτοιου είδους.

Υπόσχομαι να μην καταβρέξω κανέναν χωρίς τη θέλησή του.

Καλώ τα ποτιστήρια όλου του κόσμου να πάρουν θέση.

Εξάλλου στα ποτιστηρια αρέσει να καταβρέχουν λουλούδια. Πρόκειται για ένα ερωτικό παιχνίδι που απολαμβάνουν και οι δυο πλευρές.